......دیو و دلبر........
هر گاه خواسته ام قصه ای بگویم دیدم که قصه ها مرا گفته اند.
(دیو با مهلت دادن به پدر دختر که با هدیه خود به خانه برود خلاف طبیعت خویش رفتار میکند.دیودر عین حال هم ظالم و هم مهربان است)دلبر اصرار میکند که بجای پدر تنبیه شود و پس از سه ماه به قصر جادویی باز می گردد.در آنجا به او اتاق قشنگی داده می شود که جز دیدن گهگاه دیو هیچ مشکلی ندارد.دیو هرروز ار دلبر تقاضای ازدواج میکند و دلبر رد میکند.دلبر از دیو میخواهد که بگذارد او نزد پدر بیمارش بازگردد و از او پرستاری کند و سر یک هفته بازگردد.دیو می گوید:(اگر تو بروی ازغصه خواهم مرد)دلبر می رود و پس از مدتی در خواب میبیند که دیوبانومیدی درحال مرگ است.بنابراین در می یابد که زیاده از حد مانده است و باز می گردد.دلبر اکنون زشتی دیو را فراموش کرده است و به او خدمت میکند.دیوبه او می گوید حال که او بازگشته است شادمانه خواهدمرد.اما دلبر در می یابد که بدون دیو نمی تواند زندگی کند و عاشق او شده است.این موضوع را به دیو می گوید و وعده می دهد که اگر او نمیرد به همسریش در خواهد آمد.با این حرف دلبر؛دیو ناپدید می شود و قصر غرق نور می شود و به جای دیو شاهزاده زیبایی ظاهر می شود و به دلبر می گوید جادوگری اورا به دیو تبدیل کرده بود ولی مقرر داشته بودکه به محض اینکه دختر زیبایی فقط به خاطر نیک نهادی دیو عاشق او شود جادو اثرش خنثی شود.
گر عشق نبودی و غم عشق نبودی
چندین سخن نغز که گفتی که شنودی
گربادنبودی که سر زلف ربودی
رخساره معشوق به عاشق که نمودی
سلام دوست عزیز
وبلاگ جالبی داری امیدوارم همیشه بتونی با صبر و حوصله ادامش بدی و به اوج موفقیت برسی.
بازم بهت سر میزنم......موفق باشی...... خدانگهدار.