گشته خزان نوبهار من...

دیشب آخرای شب بود.کیف انگلیسی داشت.من لم دادم جلوی تلویزیون و چشم دوختم به مستانه و ادیبان.وقتی ادیبان را به جرم ناکرده خریدند و نتونست حرفی بزنه.وقتی همه بهش گفتن تو عوض شدی و هیچکس نمیدونست چرا؟وقتی مستانه در زندان چشم دوخت به اون در آهنی پلید.وقتی هردو با هم در زندان روبرو شدند.وقتی مستانه را رها کردند جلوی رستوران.وقتی دستشو گذاشت روی شیشه و اشک ریخت و شکست و ریخت.وقتی من صدای اشکشو از پشت شیشه نشنیدم ولی حس کردم.و به یاد آوردم همه ادمهایی را که بی صدا شکستند و ما نشنیدیم.ادمهایی که مجبور به سکوت شدند و ما نفهمیدیم.